zondag 26 januari 2020

Vreemdgangers



Vreemdgangers


Donderdagochtend net even na 11:00 stap ik weer in de auto bij Anja. Deze keer met koffertje. Het is tijd voor ons jaarlijks weekendje strand. Dit jaar gaan we naar Noordwijk. Normaliter gingen we altijd met de honden (twee labradors en één kooikerhondje) naar Domburg, het Badhotel. Een fantastisch hotel waar honden buitengewoon welkom zijn. Voor de entree van dit familiehotel staat een hondenhok met daarnaast een goed gevulde waterbak, een grote ton met hondenbrokjes, een even grote ton met hondensnoepjes en ook aan de hondenpoepjes wordt gedacht, er zijn voldoende plastic zakjes.

Eén van de labradors is na 14 prachtige levensjaren definitief ingeslapen, de andere labrador was geleend, van mijn oudste dochter en tevens buurvrouw. 
Sinds 7 maanden heeft Hetty een pup, een ruwharige teckel, maar ze vindt hem nog te jong om mee te nemen naar een hotel. Tenslotte heeft ze geen idee wat er gebeurt wanneer de pup alleen achterblijft op de hotelkamer. Ik schat in, dat een pup binnen afzienbare tijd een behoorlijke ravage weet aan te richten. Tenslotte is voor haar de ervaring nieuw en vormt naar alle waarschijnlijkheid alles in die kamer een uitdaging om daar je tanden eens fors in te zetten. Daarnaast is er het risico dat zodra jij de kamer uitloopt,  je pup in no time de geluidwerendheid gaat testen.
De kooiker is solidair en blijft thuis, bij de baas en wij gaan vreemd, wat betreft het hotel wel te verstaan.

In Noordwijk aangekomen drinken we, na het inchecken, samen met Louis van Gaal een kopje koffie. Nou ja, dat wil zeggen, Louis zit met een journalist bij het raam, wij zitten op vier meter afstand te genieten van het schouwspel en van onze koffie. Inmiddels heeft Hetty zich bij ons gevoegd. Even later volgt er een heuse fotoshoot. Even dacht Hetty dat de enorme lamp en fotograaf speciaal voor ons klaar stonden, echter belandde ze al snel weer met beide benen op de grond. “Beetje draaien, ja graag wat meer in het licht, ja prima zo.” De camera zegt drie keer ‘klik’ en de fotoshoot is klaar en zo ook Louis. We krijgen een knikje, hij ook, drie keer en weg is hij.

Ook wij stappen op, trekken onze jassen en laarzen aan en dalen 71 treden af naar het strand. Het is niet het mooiste weer, maar het is droog en vrijwel windstil. De wereld om ons heen is grijs, de temperatuur is fris, de zee brult. We genieten en lopen stevig door. We worden enigszins opgejaagd door het horloge van Hetty. Haar horloge kent o.a. drie ringen, één houdt het aantal gelopen stappen bij, de ander het aantal op- of afgelopen trappen en de derde de tijd van stil staan. Hetty wil ze alle drie aan het eind van de dag vol. Wij offeren ons gewillig op. Echter protesteren we wanneer we ontdekken dat de trap met 71 treden, slechts voor één trap gerekend wordt.

Na het bestijgen van die ene, eeuwigdurende trap zijn we echt wel toe aan een alcoholische versnapering. Die nuttigen we in de lounge waar we deze keer tegen Harry Mens op lopen. En we bevinden ons niet eens in Hotels van Oranje. Zou Harry ook vreemd gaan?

IJsselstein, 26 januari 2020
ARK

Geen opmerkingen:

Een reactie posten