Je pensioen of je leven

Ik kan het niet laten. Lees ik de krant, dan lees ik ook de overlijdensberichten. Vanmorgen in het AD: Anna Bernardina 90 jaar, Jan Maarten 58 jaar, Thea 73, Koen 56, Titia 87, Kees 63, Simon 100, Jopie 78. Zomaar een opsomming uit de zaterdagkrant. Opvallend hoeveel mannen rond de pensioengerechtigde leeftijd overlijden. Ik denk meteen aan onze vriend Karel.

Hij werkte veertig jaar met plezier als inkoper van de Bijenkorf. Zijn werk was zijn leven. Ineens moet ook hij met pensioen. Van de een op de andere dag heeft hij 45 uur in de week over. Zijn vrouw is blij, zij verheugt zich op samen dingen doen. Samen fietsen en naar de Intratuin. De familiekiekjes ordenen en inplakken. Zij doet de strijk, hij vouwt. Hij komt er achter dat het theekransje twee  keer per week de hele middag sherry komt drinken. Zij vraagt hem mee naar de aquarelcursus. Als hij slechter begint te slapen suggereert ze dat yoga wel wat voor hem is. Karel heeft geen hobby’s, geen vrienden en geen doel meer in zijn leven. De enige inkoop die hij nog doet is bij de Lidl. Een half jaar na zijn pensioen overlijdt Karel aan een hartinfarct. De eigenlijke doodsoorzaak: zinloosheid.

Als Karel had geleerd hoe hij zinvol bezig kon zijn had hij misschien nog geleefd. Hij verloor van de een op de andere dag zijn werk, maar hij had het misschien beter kunnen uitfaseren. Steeds minder uur in de week werken, misschien in de vrijgevallen tijd vrijwilligerswerk doen, een pensioenstage lopen. Of nog lange tijd voor een paar uur in de week als mentor functioneren voor de nieuwe inkoper.

Waarom doen we zo ingewikkeld over de pensioenleeftijd? Zoals Pieter Winsemius zei: “We laten een gigantisch reservoir aan vrijwilligers onbenut vanwege een stomme pensioenregeling. Kom op zeg, word wakker! Maak de overgang van werken naar niet-werken zachter. Mensen zijn tot hun 75ste nog buitengewoon actief. Zet hen in als klaar-over, voorleesopa, assistent-leraar.”

Hoe zonde is het om mensen op non-actief te stellen zodra ze 65 jaar zijn? Dag kennis en ervaring. Misschien is het een goed idee om mannen de scholen in te jagen in plaats van de dood in. Ze hebben veel kennis over te brengen, veel stoere verhalen te vertellen, kunnen stoeien, hardlopen en een partijtje voetballen met de jongens. Van uitgebluste pensionado’s maken we kwieke BSOpa’s. De jongens krijgen hiermee een goed voorbeeld en het zelfbeeld van de mannen blijft ongeschonden. En en passant lossen we hiermee wellicht het probleem van ADHD op.

Vijf jaar en afgekeurd

In het Reine(rie) komen


Vijf jaar en afgekeurd

Mijn kleinzoon Joep is 5 jaar. Hij is een klein maar stevig, sportief mannetje met half lang blond haar en bruine ogen. Hij wordt ’s morgens goedgemutst wakker, dekt met zijn broer en zusjes de ontbijttafel en eet samen met de rest van het gezin rustig zijn ontbijtje. Daarna gaat hij op de fiets naar school. Na schooltijd speelt hij met een vriendje het liefst buiten. Hij gaat zonder problemen naar bed en valt meestal direct in slaap. 

Deze week kreeg zijn moeder van school te horen dat hij ADHD heeft en op het bijzonder onderwijs beter tot zijn recht komt. Ik was op zijn zachtst gezegd hoogst verbaasd.

Voordat Joep moet beginnen met het gewone onderwijs, is hij er al voor afgekeurd. Op basis van wat voor stoornis eigenlijk? ADHD, wat is dat precies? Ik ben er eens dieper in gedoken. ADHD: attention deficit hyperactivity disorder ofwel in het Nederlands: een aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. In de beschrijving van ADHD las ik dat ADHD bij jongetjes naar schatting drie keer vaker voorkomt dan bij meisjes. (drie van de vier kinderen met ADHD zijn jongens) Dat zette me aan het denken.

Jongens zijn anders dan meisjes, dat uit zich al in het gedrag. Jongens zijn druk, lawaaierig, beweeglijk en gebiologeerd door auto’s, vliegtuigen, alles wat groot en sterk is en snelheid heeft. Daar tegenover staan de meisjes die rustig spelen, tekenen of knutselen. Meisjes schrijven netjes tussen de lijntjes, jongens hebben daar het geduld niet voor. Jongens handelen impulsief, meisjes denken na voordat ze in actie komen. De concentratieboog van meisjes is groter dan die van jongens. Lang stilzitten is niet voor jongetjes weg gelegd. Die willen ravotten, buiten spelen, hutten bouwen, avonturen beleven. Zet ze langdurig op een stoel en het probleem is daar. Worden jongetjes wel begrepen door hun leerkrachten, voornamelijk vrouwen?

De jongetjes komen iets te kort waar wij vrouwen minder goed in zijn, nl. lichamelijke inspanning. Lekker een potje rauschen, voetballen, stoeien, rennen! In mijn lagere schooltijd, ik ben van 1954, was het standaard, dat de kleuterschool door de juffen werd gedaan, en ook de 1^e twee klassen van de lagere school. Daarna waren het de mannen die het onderwijs verzorgden. Dat is tegenwoordig wel anders, zeker de basisscholen, daar tref je meer vrouwen dan mannen aan.

Wat zou er met de ADHD cijfers gebeuren als we het basisonderwijs anders indelen? Misschien terug naar het gescheiden onderwijs? Waarbij de jongetjes na een uur rekenles naar buiten kunnen voor een uur sporten, terwijl de meisjes handwerkles of tekenles krijgen? De kazernes in Nederland sluiten, misschien kunnen we de scholen verplaatsen naar deze kazernes en de jongens na 20 minuten concentratie de stormbaan laten nemen, zijn de officieren ook van de straat. Ook kunnen we de vitale gepensioneerde opa’s naar de basisschool sturen en hen laten rauschen en rennen met de kinderen. Kinderen willen zich ergens aan optrekken, een voorbeeld, een held, wij geven ze de BSOpa! 

Maar de realiteit zal anders zijn. Over een jaar staat Joep ’s morgens na een onrustige nacht zwaar depressief op, slikt zijn Ritalin. Hij heeft geen zin om te eten en zeker niet om mee te helpen de tafel te dekken. Terwijl zijn broer en zusjes op de fiets naar school gaan wordt hij opgehaald met het busje. Als hij uit school thuiskomt zijn alle kinderen uit de buurt al naar huis. Het leven is uit Joep. In ruil daarvoor zijn de prestatiecijfers van de basisschool weer in evenwicht en verdient Novartis flink aan de Ritalin.

IJsselstein, mei 2014
ARK                                                                                                    

Ons sloepje een bedreiging voor de leefomgeving

Vanmorgen vond ik een indrukwekkende enveloppe met het Nederlandse Wapen afkomstig van de Provincie Utrecht op de deurmat. De brief herinnert aan een bezoek van een dame en heer enige tijd geleden, beiden toezichthouder van de provincie Utrecht, ook wel Buitengewone OpsporingsAmbtenaren, kortweg BOA’s genoemd. Zij hadden de plicht ons adres te controleren of deze wel voldoet aan de wettelijke verplichtingen op grond van de Landschapsverordening Provincie Utrecht 2011, hierna Lsv.

Dit klinkt als een serieuze aangelegenheid. Er is sprake van een heuse overtreding. Nee! Ze hebben in onze eigen haven op ons eigen terrein een te groot vaartuig aangetroffen! “Het gaat om een vaartuig van het type sloep, met een lengte van 10,30 meter.” Daarmee overtreden wij artikel 17 van de Lsv (u weet nog wel, de Landschapsverordening). In dit artikel is bepaald dat “het verboden is als gebruiker van een vaartuig of ander voorwerp (?), niet zijnde een woonschip, dat vaartuig of voorwerp (een onderzeeër wellicht?) ligplaats te laten nemen, te ankeren, of af te meren of anderszins in, op of vlak boven (?) een water te plaatsen op andere plaatsen dan aangegeven met een van de verkeerstekens E.5 tot en met E.7.1. van bijlage 7 bij het Binnenvaartpolitiereglement en bijlage 7 van het Rijnvaartpolitiereglement.” 

Sinds 1990 wonen wij op dit perceel, waarop o.a. een tweetal havens. De grootste en oudste haven meet ongeveer 14.00 x 6.00 meter en in deze haven ligt sinds jaar en dag een fraaie Jan van Gent kajuitsloep. En dit nu is het gewraakte vaartuig, de verboden vrucht van onze arbeid waarmee we ’s avonds met maximaal 5 km. per uur rustig de Hollandse IJssel afvaren om met de kleinkinderen in het stadje een ijsje te gaan halen. Wij dienen “deze overtreding ongedaan te maken door het recreatievaartuig te verwijderen en verwijderd te houden voor 1 december 2013”. Dit op straffe van strafrechtelijk optreden door de BOA’s en de politie!

Dus als ik het goed heb begrepen, moeten wij onze sloep op Marktplaats zetten of omruilen voor 1 open vaartuig van ten hoogste zeven meter lengte. Deze is volgens de brief vrijgesteld van het verbod, met geloof ik ook nog de klemtoon op 1! Dus twee bootjes is ook verboden. Hoezo in vrijheid leven?

Bezwaar maken kan niet. Ik word verwezen naar de brochure ‘De provincie als beschermer van de leefomgeving’. Is het niet ongelooflijk cynisch? Onze sloep als bedreiging van de leefomgeving. We moesten maar niet vergeten de kanonnen eruit te halen voordat onze sloep de winterstalling in gaat.