In het Reine(rie) komen
Vijf jaar en afgekeurd
Mijn kleinzoon Joep is 5 jaar. Hij is een klein maar stevig, sportief mannetje met half lang blond haar en bruine ogen. Hij wordt ’s morgens goedgemutst wakker, dekt met zijn broer en zusjes de ontbijttafel en eet samen met de rest van het gezin rustig zijn ontbijtje. Daarna gaat hij op de fiets naar school. Na schooltijd speelt hij met een vriendje het liefst buiten. Hij gaat zonder problemen naar bed en valt meestal direct in slaap.
Vijf jaar en afgekeurd
Mijn kleinzoon Joep is 5 jaar. Hij is een klein maar stevig, sportief mannetje met half lang blond haar en bruine ogen. Hij wordt ’s morgens goedgemutst wakker, dekt met zijn broer en zusjes de ontbijttafel en eet samen met de rest van het gezin rustig zijn ontbijtje. Daarna gaat hij op de fiets naar school. Na schooltijd speelt hij met een vriendje het liefst buiten. Hij gaat zonder problemen naar bed en valt meestal direct in slaap.
Deze week kreeg zijn moeder van school te horen dat hij
ADHD heeft en op het bijzonder onderwijs beter tot zijn recht komt. Ik was op
zijn zachtst gezegd hoogst verbaasd.
Voordat Joep moet beginnen met het gewone onderwijs,
is hij er al voor afgekeurd. Op basis van wat voor stoornis eigenlijk? ADHD,
wat is dat precies? Ik ben er eens dieper in gedoken. ADHD: attention deficit
hyperactivity disorder ofwel in het Nederlands: een aandachtstekortstoornis met
hyperactiviteit. In de beschrijving van ADHD las ik dat ADHD bij jongetjes naar
schatting drie keer vaker voorkomt dan bij meisjes. (drie van de vier kinderen
met ADHD zijn jongens) Dat zette me aan het denken.
Jongens zijn anders dan meisjes, dat uit zich al in het
gedrag. Jongens zijn druk, lawaaierig, beweeglijk en gebiologeerd door auto’s,
vliegtuigen, alles wat groot en sterk is en snelheid heeft. Daar tegenover
staan de meisjes die rustig spelen, tekenen of knutselen. Meisjes schrijven
netjes tussen de lijntjes, jongens hebben daar het geduld niet voor. Jongens
handelen impulsief, meisjes denken na voordat ze in actie komen. De
concentratieboog van meisjes is groter dan die van jongens. Lang stilzitten is
niet voor jongetjes weg gelegd. Die willen ravotten, buiten spelen, hutten
bouwen, avonturen beleven. Zet ze langdurig op een stoel en het probleem is
daar. Worden jongetjes wel begrepen door hun leerkrachten, voornamelijk
vrouwen?
De jongetjes komen iets te kort waar wij vrouwen minder
goed in zijn, nl. lichamelijke inspanning. Lekker een potje rauschen,
voetballen, stoeien, rennen! In mijn lagere schooltijd, ik ben van 1954, was
het standaard, dat de kleuterschool door de juffen werd gedaan, en ook de 1e
twee klassen van de lagere school. Daarna waren het de mannen die het onderwijs
verzorgden. Dat is tegenwoordig wel anders, zeker de basisscholen, daar tref je
meer vrouwen dan mannen aan.
Wat zou er met de ADHD cijfers gebeuren als we het
basisonderwijs anders indelen? Misschien terug naar het gescheiden onderwijs?
Waarbij de jongetjes na een uur rekenles naar buiten kunnen voor een uur
sporten, terwijl de meisjes handwerkles of tekenles krijgen? De kazernes in
Nederland sluiten, misschien kunnen we de scholen verplaatsen naar deze kazernes
en de jongens na 20 minuten concentratie de stormbaan laten nemen, zijn de
officieren ook van de straat. Ook kunnen we de vitale gepensioneerde opa’s naar
de basisschool sturen en hen laten rauschen en rennen met de kinderen. Kinderen
willen zich ergens aan optrekken, een voorbeeld, een held, wij geven ze de
BSOpa!
Maar de realiteit zal anders zijn. Over een jaar staat
Joep ’s morgens na een onrustige nacht zwaar depressief op, slikt zijn
Ritalin. Hij heeft geen zin om te eten en zeker niet om mee te helpen de tafel
te dekken. Terwijl zijn broer en zusjes op de fiets naar school gaan wordt hij opgehaald
met het busje. Als hij uit school thuiskomt zijn alle kinderen uit de buurt al
naar huis. Het leven is uit Joep. In ruil daarvoor zijn de prestatiecijfers
van de basisschool weer in evenwicht en verdient Novartis flink aan de Ritalin.
IJsselstein, mei 2014
ARK
IJsselstein, mei 2014
ARK
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenJohan,waar is je reactie gebleven? Ik heb hem niet kunnen lezen. Jammer!
VerwijderenOh Anne, dit is mij uit het leven gegrepen. Ben het zóóó met je eens! Ik word niet goed van die labels die op kinderen worden geplakt. Mijn zoon Mike, nu 16 jaar, kreeg eind groep 6 op de basisschool na testen bij het OPPU in Bosch en Duin het label ADD (zonder de H van hyperactiviteit) en beelddenker (taal komt bij hem eerst als beeld binnen in zijn hoofd, daarna pas als woord) opgespeld. Toegegeven, de onderzoeken van het OPPU (na de intake, 3x een hele ochtend getest, 1-1 met de psychologe) verklaarden een hoop. Maar de psychologe zei er gelijk bij dat het in onze eigen jeugd nooit zou zijn opgevallen, juist omdat het onderwijs tegenwoordig zo veel taliger is geworden en gefeminiseerd. Waar zijn de onderwijzers gebleven? Didactisch is er een hoop veranderd. Ouderwets je tafels leren zit er op de basisschool niet meer in (mechanisch leren rekenen) het moet allemaal verhalend, vertellend zijn (realistisch rekenen), daar zijn meisjes beter in. Enfin, ik zal mijn verhaal niet te lang maken, Mike is uiteindelijk ongeveer 1 jaar aan de Equasym (variant van Ritalin, maar zeker ook een amfetamine) geweest. Oké hij kon zich daardoor beter concentreren (maar hij lag 's nachts in bed nog tot 01.00 naar het plafond te staren vanwege de zgn na-kick van de amfetamine), maar toen Mike zei "Mam, ik wil er met die pillen stoppen, want ik word er niet blij van' (lees: somber) en: 'ik voel me niet mezelf', toen wisten wij genoeg. Overigens was de kinderarts uit het Diaconessen ziekenhuis in Utrecht het hier eigenlijk helemaal mee eens, want ze heeft zelf een kind met een 'etiketje' (op het moment dat kinderen aan de Ritalin gaan moeten ze gemonitord worden door of een kinderarts of een psychiater, het is een heftig medicijn, zeg maar gewoon drug). Mike is nu 16, heeft net eindexamen VMBO TL gedaan (vroegere MAVO) en een heerlijke creatieve & sociale jongen (is al een beetje een ondernemer, hij verdient een aardige zakcent met zijn hobby). Mike denkt een beetje anders dan wat tegenwoordig als de norm wordt gezien. Wat is de norm?! Het ultra-talige (en vrouwelijke) onderwijs is niet ingesteld op deze kinderen. Het moet allemaal eenheidsworst zijn. Wij vinden Mike een hele gewone jongen en we twijfelen er echt geen moment aan dat hij er wel komt later.... Volg je hart en luister naar je (klein)kind, laat je niet van de wijs brengen door wat tegenwoordig binnen het onderwijs de 'norm' is.
BeantwoordenVerwijderenLieve Jet, wat een heftig verhaal! Inderdaad jammer dat deze kinderen vaak zo negatief worden bekeken. Juist zij hebben ons wat te leren, zijn vaak op sociaal gebied zeer sterk en vinden andere dingen belangrijk. Zij kijken met andere ogen naar onze wereld, jammer dat wij daar vaak de tijd niet voor nemen om vanuit hun perspectief te kijken. Zij nemen de tijd om aandacht te besteden aan zaken waar wij in razende vaart letterlijk aan voorbij gaan. Ik weet zeker dat Mike het gaat redden in deze wereld en heerlijk dat hij ouders zoals jullie heeft die zien wat hij kan en nodig heeft.
Verwijderen